HALİÇ’TEKİ ADAMLA KADININ HİKAYESİ | Fırat Yıldız

Adam, seni seviyorum dedi; kadın, sevmiyorum artık seni dedi.
Bulutlar aktığında mavi gökyüzünde adam bakamadı kadının mavi gözüne.
Kadın – içinden – , aşkın olmadığı bir şarkı tutturdu teması ayrılık!
Haliç’e kar yağmıştı, adamın içi üşümüştü kadın hiç oralı olmadı…

Adam, lütfen bir daha olmayacak dedi; kadın, hayır istemiyorum dedi.
Ben bir çay daha istedim. Karşımda duran adamla kadına
bakmaya devam ettim. Kadın ağladı, adam Haliç’teki karı izledi…
Kadın sustu, Haliç’e bakmaya devam etti adam. Ben bi sigara  yaktım…

Adam, sensiz yaşayamam dedi; kadın, yaşarsın bensiz dedi.
Kadın kahvenin fincanıyla oynuyordu eli titreyerek
adam elini ovuşturmuştu, sıcak bir müzik çalıyordu içerden
içerlerde ise bir şeyler kopmuştu adamla kadından, acının  tuhaf renkleri…  

Adam, ne olur affet beni dedi; kadın, çok geç elveda dedi.
Çayım bitti. Kadın kalktı adamın gözlerinden, adam masada tek kaldı.
Adam da gitti. İstanbul’da bu sene kış çok şiddetli geçecekti!
– Bugün senaryo yazmaktan vazgeçtim, sigaram da bitti…

Kasım 2010